Resumen charla fundación Fragas do Mandeo

Na actualidade Hai realmente poucos espazos naturais e protexidos, sobre todo en europa xa que este tipo de terrenos comezaronse a ver a principios do siglo pasado. En concreto, España é dos paises desembolvidos que menos terrenos ten destas características, sendo Galicia unha das comunidades autónomas que menos paraxes naturais protexidos ten, destacando o parque natural das illas atlánticas e a Riveira sacra. É por iso que cada vez máis asociacións e fundacións sen ánimo de lucro como a Fundación das Fragas do Mondeo se compromete a coidar e rexenerar áreas olvidadas pola administración as cáles son un gran refuxio para os nosos bosques autóctonos e a súa biodiversidade. Gran parte da fauna e ecosistemas galegos depende destes bosques que agora se ven apartados a lugares á riveira de ríos e zonas inaccesibles onde a extracción de madeira non e rentable. Estas asociacións de tinte ecoloxista subsisten grazas a doazóns tanto de particulares coma de empresas privadas e de rastrillos dos cales os productos tamén proceden de doazóns ou das propias casas dos participantes nestas organizacións, os cales poñen todo o seu empeño e tempo libre en rexenerar estas zonas polo ben do patrimonio natural galego. A súa actividade centrase en diversas áreas destacando a eliminación de especies invasoras e a repoboación de areas seriamente danadas,as cáles son adquiridas mediante acordo cos propietarios ou a compra. Grazas a este tipo de organizacións moitos ecosistemas únicos sobreviven na actualidadea deforestación de a actividade do Home. javascript:;

Resumen charla fundación Fragas do Mandeo

Na actualidade Hai realmente poucos espazos naturais e protexidos, sobre todo en europa xa que este tipo de terrenos comezaronse a ver a principios do siglo pasado. En concreto, España é dos paises desembolvidos que menos terrenos ten destas características, sendo Galicia unha das comunidades autónomas que menos paraxes naturais protexidos ten, destacando o parque natural das illas atlánticas e a Riveira sacra. É por iso que cada vez máis asociacións e fundacións sen ánimo de lucro como a Fundación das Fragas do Mondeo se compromete a coidar e rexenerar áreas olvidadas pola administración as cáles son un gran refuxio para os nosos bosques autóctonos e a súa biodiversidade. Gran parte da fauna e ecosistemas galegos depende destes bosques que agora se ven apartados a lugares á riveira de ríos e zonas inaccesibles onde a extracción de madeira non e rentable. Estas asociacións de tinte ecoloxista subsisten grazas a doazóns tanto de particulares coma de empresas privadas e de rastrillos dos cales os productos tamén proceden de doazóns ou das propias casas dos participantes nestas organizacións, os cales poñen todo o seu empeño e tempo libre en rexenerar estas zonas polo ben do patrimonio natural galego. A súa actividade centrase en diversas áreas destacando a eliminación de especies invasoras e a repoboación de areas seriamente danadas,as cáles son adquiridas mediante acordo cos propietarios ou a compra. Grazas a este tipo de organizacións moitos ecosistemas únicos sobreviven na actualidadea deforestación de a actividade do Home. javascript:;

Resumen charla fundación Fragas do Mandeo

Na actualidade Hai realmente poucos espazos naturais e protexidos, sobre todo en europa xa que este tipo de terrenos comezaronse a ver a principios do siglo pasado. En concreto, España é dos paises desembolvidos que menos terrenos ten destas características, sendo Galicia unha das comunidades autónomas que menos paraxes naturais protexidos ten, destacando o parque natural das illas atlánticas e a Riveira sacra. É por iso que cada vez máis asociacións e fundacións sen ánimo de lucro como a Fundación das Fragas do Mondeo se compromete a coidar e rexenerar áreas olvidadas pola administración as cáles son un gran refuxio para os nosos bosques autóctonos e a súa biodiversidade. Gran parte da fauna e ecosistemas galegos depende destes bosques que agora se ven apartados a lugares á riveira de ríos e zonas inaccesibles onde a extracción de madeira non e rentable. Estas asociacións de tinte ecoloxista subsisten grazas a doazóns tanto de particulares coma de empresas privadas e de rastrillos dos cales os productos tamén proceden de doazóns ou das propias casas dos participantes nestas organizacións, os cales poñen todo o seu empeño e tempo libre en rexenerar estas zonas polo ben do patrimonio natural galego. A súa actividade centrase en diversas áreas destacando a eliminación de especies invasoras e a repoboación de areas seriamente danadas,as cáles son adquiridas mediante acordo cos propietarios ou a compra. Grazas a este tipo de organizacións moitos ecosistemas únicos sobreviven na actualidadea deforestación de a actividade do Home.

Fragas do Mandeo

Nas últimas décadas Galicia estase vendo afectada por unha serie ameazas contra a súa natual biodiversidade. Destaca, sobre todo, a sustitución de especies forestais autóctonas por eucaliptos ou piñeiros que compiten con estas polos nutrintes e o sustrato. Tamén, soltas de diferentes especies animais ou abandono de mascotas de orixe exótico afectan negativamente á fauna propia destas terras.

Para intentar solventar na medida do posible esta situación nace a fundación sen ánimo de lucro Fragas do Mandeo, que leva políticas de repoboación de especies autóctonas, control de especies animais e preservación do medio e o entorno natural. Pero esta é unha ardua tarea xa que o seu capital básease en doazóns voluntarias ou en recolectas grazas a actividades propostas polos membros da fundación. Por outra banda, a tarefa de reforestar as zoas protexidas con árbores autóctonas e moi difícil debido ao carácter minifundista do monte galego, xa que está divido en moitas parcelas moi pequenas e con diferentes donos, polo que facerse con elas un proceso lento e custoso. 

www.sghn.org - 800 × 536 - Buscar por imagen

Pouco a pouco esta fundación conta con máis socios e voluntarios e esta comezando a obter os seus froitos xa que xa empesa a haber zonas repoboadas e mais respetuosas co medio ambiente e ca biodiversidade galega. Ainda así ainda queda moito camiño or andar xa que pese a estes esforzos, a nosa comunidade segue estando moi á cola a nivel español e europeo con respecto a zonas protexidas e reservas da biosfera.

CHARLA NO IES DE ARZÚA. FUNDACIÓN FRAGAS DO MANDEO 25/10/2013

O pasado venres 25 de outubro recibimos a visita de Carlos R. Silvar, un dos compoñentes da Fundación Fragas do Mandeo (entidade de custodia do territorio que ten como fin a preservación da biodiversidade na comarca coruñesa de As Mariñas).

1. Logo Fundación Fragas do Mandeo

Por CUSTODIA entendemos intentar manter un territorio en bo estado de conservación natural polo tento o que tratan nesta Fundación é conseguir terreos que non sexan productivos economicamente, que sexan inaccesibles (que teñan malas vías de acceso) xa que son os que maior nivel ecolóxico presentan para recuperar a flora e fauna autóctona do lugar. De feito na actualidade están inmersos na loita ca Administración por poder acceder ao Banco de Terras de Galicia (para ter a oportunidade de comprar ou alquilar por uns anos terreos desas características).Unha vez que teñen algún terreo á súa disposición tratan de cortar as especies invasoras que poidan existir nel e a partir de aí darlle unha nova vida a ese terreo deixando que a natureza cree por sí mesma.

As actividades que desenvolve esta Fundación desempéñanas gracias ao VOLUNTARIADO. Un grupo de xente (nun principio algunhas asociacións sen ánimo de lucro coma "Sociedade galega", "Hábitat" ou "Rabo do galo" entre outras) xuntouse cun único fin, COIDAR DO MEDIO NATURAL. Para conseguir fondos e poder subsistir necesitan de toda a aquela xente que poida aportar un dote económico ou material (xa que organizan varios rastros e o que acadan cas vendas de productos doados serve para conservar indefinidamente eses terreo
s de gran nivel ecolóxico).

2. Bota unha man

Que podemos sacar cada un de nós SE COLABORAMOS?

  -->Colaborando con esta Fundación podemos sentirnos orgullosos de estar axudando a preservar a nosa flora e fauna orixinal, aínda que sexa en sitios concretos.

 -->Ao ter a denominación de Fundación, teremos un desconto na nosa declaración do IRPF.

 -->Son profesionais da Natureza, podemos consultarlles como coidar dos nosos lugares e preservar as distintas especies que hai neles.

CADA XESTO QUE LEVEMOS A CABO IMPORTA E ESTAREMOS AXUDANDO AO NOSO MEDIO.

Para máis información e contacto: http://www.fragasdomandeo.org/?lang=es

Imaxe1:http://baiaedicions.net/editorial/dous-anos-de-fragas-do-mandeo/
Imaxe2:http://aerogeneradores-energia-eolica.blogspot.com.es/2012/08/como-cuidar-el-medio-ambiente.html

FRAGAS DO MANDEO

O pasado Venres , día 25 de Outubro, Carlos Silvar asistíu ao IES de Arzúa para darnos a coñecer as actuacións da custodia do territorio para a conservación da natureza que realíza Fragas do Mandeo.

Fragas do Mandeo é unha entidade de custodia do territorio que ten como fin a preservación da biodiversidáde na comárca coruñesa de As Maríñas. Para levar a cabo ísto, poñénse en contácto cos propietarios das fincas de interese ambiental para conservar os espazos naturais da comarca.

Entre os lugares nos que se está levando a cabo ésta tarefa están Abegondo, Aranga, Bergondo, Betazos, Cesuras, Coirós, Curtis, Irixoa, Miño, Oza dos Ríos, Paderne,  Sada e Vilarmaior, cunha actuación puntual en Sobrado dos Monxes.

Como medio de actuación e de axuda, contan con doadores e voluntarios, o que lles permite estar levando a cabo estas misión xa que non dispoñen doutros medios de axuda, polo que sería imprescindible a nosa colaboración.

DIRECTORIO WEB DAS INSTITUCIÓNS MEDIOAMBIENTAIS NACIONAIS

Aquí vos deixo un breve directorio web das Institucións Medioambientais Nacionais que fun atopando. A maior parte das referencias son das distintas Comunidades Autónomas de España e das súas Consellerías de Medio Ambiente.

Espero que vos sirva de axuda nalgún momento en que o precisedes!!

Directorio web Institucións Medioambientais Nacionais

Imaxe: http://panelinformativo.blogspot.com.es/2007/10/directorio-web.html

Así alteramos la atmósfera durante 200 años

Un ano máis

Ola chamome Carlos e son de Melide.

Estou a cursar o ciclo superior de forestais no IES de Arzúa, e neste blog iremos aportando novas, contidos e información sobre o medio ambiente.

Como obxetivo do curso aprender o máximo posible pasandoo ben.

Un saudo. 

Imaxe: http://www.galiciaunica.es/tierra/wp-content/uploads/2010/10/melide.jpg

Unha opinión moi subxetiva sobre a obsolescencia programada.

   Dende o meu punto de vista estase a vivir con un gran problema medioambiental, xa que se están a consumir a meirande parte dos recursos deste planeta dunha forma descontrolada, e por se fose pouco con roubarlle os recursos o planeta agradecémosllo tirando os residuos que nos sobran de forma indiscriminada contaminando ecosistemas naturais.

   A maioría dos mencionados residuos están ligados a problemática da obsolescencia programada, este sistema comezou a utilizarse nos anos 30, cunha gran revoución industrial e as producións en serie. Ten por obxectivo dotar os produtos dunha vida útil curta para forzar o consumidor a mercar outro, o que nos leva a gastar mais recursos e xerar mais lixo.

   Unha vez visto o problema toca buscar o ou os culpables. Según o documental Comprar, Tirar, Comprar de TVE, as grandes empresas son as causantes de tal problema, pero a min dende a miña forma de ver as cousas teñen moita culpa pero non toda, de feito, creo que lles corresponde a menor parte coma un 20%. Se observamos a calquera pequeno empresario ou autónomo dos que nos rodea vemos que intenta lograr o maior beneficio co menor esforzo posible “igual que o fariamos calquera de nós”, e as grandes empresas fan o mesmo, a diferencia está en que elas non levan a cavo as tarefas de reciclaxe dos produtos usados  da maneira que deberían de facelo. Son empresas nas que os seus directivos non teñen conciencia nin moral e o único que lles importa é o poder que por desgracia está nos cartos.

   Por encima das grandes empresas como culpables poría os gobernantes cun 30% de culpabilidade. Gracias a eles os empresarios poden buscar medidas legais para poder desfacerse do lixo que lles sobra co menor custo posible, aínda que elo supoña a contaminación dun país no terceiro mundo.

   Por último os máis culpables cun 50% eu creo que somos toda a sociedade en xeral. Creo así porque só pensamos en consumir, a maior obsesión das persoas e ter obxectos que moitas veces non serven para nada pero como llo vimos a un veciño pois nos tamén o queremos aínda que só sexa pa ensinar. Só sabemos comprar, tirar e comprar, vendéronnos unha dinámica de consumo que nós aceptamos e a cal nos acostumamos facilmente sen pensar nas consecuencias futuras nin tampouco se estamos prexudicando a alguén.

   Estamos nun mundo rexido pola sociedade de consumo e o benestar, na que ninguén quere perder os seus privilexios custe o que custe. E como dicía no documental iso anos levar a idade de pedra, aínda que eu non sei se tal cousa pasará ou non, pero o que si sei é que como o sistema non torne de dirección, alguén a pagar as consecuencias deste despilfarro.              

Obsolescencia programada

Comprar un objeto, un electrodoméstico, un vehículo u otros artículos de una larga lista de productos, que se estropeen mucho antes de lo que deberían dar de sí por su vida útil y que salga más económico comprar un producto nuevo a reparar el viejo es lo que propicia que en estos años se consuma mucho más de lo necesario y se genere una inmensa cantidad de desperdicios. Esto es debido a lo que los expertos denominan: obsolescencia programada.

economiabasadarecursosdotcom.wordpress.com - 406 × 256 - Buscar por imagen

La obsolescencia programada es la planificación o programación del fin de la vida útil de un producto después de un período de tiempo calculado de antemano por la empresa que lo diseña para que éste quede inservible y obsoleto mucho tiempo antes de lo que le correspondería. El origen de este método de marketing o como se le debería llamar en realidad, estafa, se remonta a los años de la gran depresión posterior al crack del 29, en los que se sumieron los E.E.U.U. y que pronto se extendería a gran parte del mundo. Por esta situación, que requería reducir el paro a toda costa y volver a reflotar la economía, se necesitaba encontrar una manera de que aumente el consumo y de que crezcan los beneficios sin importar las consecuencias. La obsolescencia programada, desde el punto de vista del empresario, puede ser un buen plan para lograr un mayor beneficio ya que vende más rápidamente su producto y le permite agilizar las existencias en stock. Por otro lado, al hacer el producto de más baja calidad y al producir más cantidad le permite ahorrar en el proceso de producción. Todo esto parece algo muy tentador pero, ¿a qué costa?. La obsolescencia programada produce que en los países del primer mundo, consumistas y donde estar a la última es lo más importante, se compren productos constantemente y se tiren los obsoletos entrando en un bucle de comprar-usar-tirar constantemente. Esto genera una innumerable cantidad de desperdicios que acaban en los países desarrollados convirtiéndolos en vertederos gigantes. Por estas y otras causas la obsolescencia puede producir ganancias a un número reducido de personas pero a costa de empobrecer a muchas no, muchísimas otras y acelerar el deterioro del ya bastante contaminado y sobre-explotado planeta Tierra.

Todo esto hace que las grandes empresas controlen el consumo y la oferta y la demanda de todo el planeta convirtiéndonos en títeres del consumismo más extremo haciendo que compremos cosas que no necesitamos, con dinero que no tenemos, para impresionar a gente a la que no le importamos. Y, aún por encima destruyendo la Tierra y empeorando la ya mermada calidad de vida de las personas que viven en países a los que nunca les hemos dado nada, excepto desperdicios.

obsolescencia programada

Las grandes multinacionales crearon un concepto de vida para enriquecerse el cual se basaba, y se basa, en hacernos creer que lo que acabamos de comprar ya se ha quedado obsoleto. Aunque parezca que estas tienen la culpa, yo creo que la culpa es nuestra.

No tenemos el valor suficiente para enfrentarnos al consumismo que estas multinacionales nos intentan arraigar en nuestra mente. Si nos vamos a países “menos” desarrollados no necesitan tantas cosas para vivir, o por lo menos se arreglan con menos.

Sin embargo, en los países “mas” desarrollados necesitamos mas y mas. Un claro ejemplo es la tecnología . Se extraen los materiales de los países pobres, fabrican los aparatos electrónicos no disfrutan de ellos y si esto no fuera poco se les lleva la basura cuando aquí ya cumplió su misión. Mientras aquí echamos la culpa a las grades multinacionales sin pararnos a pensar que si pasa esto, algo de culpa tendremos, permitiendo y comprando las cosas que no se necesitamos.

La obsolescencia programada

1600 × 1064 - radiocaravana.blogspot.com

Desde los comienzos de la historia  el hombre ha tenido la necesidad de crear herramientas y utensilios que facilitasen las tareas diarias de la vida. Estos fueron los pilares de los primeros comercios y predecesores del sistema capitalista actual. El comercio por tanto ha sido la herramienta encargada de trasmitir los elementos creados en distintas partes y difundirlos por todo el globo dando la oportunidad a todo el mundo de mejorar su calidad de vida.
La obsolescencia programada es la creación de bienes u objetos con una vida útil acorta de manera intencionada o bien sacando al mercado otros nuevos productos de carácter similar al antiguo pero con un aspecto más moderno y atractivo, o con pequeñas mejoras en muchos casos inapreciables.
Bajo mi punto de vista este estilo de crecimiento capitalista no es sostenible en el tiempo a largo plazo, por tanto la fabricación de útiles no duraderos solo provoca un despilfarro de bienes y energía que resultaría innecesario.
Crecer por crecer ese es el lema pero por un momento pensemos quien es el que crece, crecen los vertederos porque al final los objetos comprados terminan allí quedándonos sin el bien y sin el dinero empleado en él.

A obsolescencia programada é a determinación da vida útil de un producto ou servizo, de modo que, tras un período de tempo calculado por a empresa ou fabricante, éste se torne obsoleto ou inservible.

Ésta condiciona o modo de vida da sociedade actual, comberténdose na sociedade do consumo e do derroche no que o único importante é o beneficio obtido e a riqueza xerada polas empresas productoras. Consiste na macroproducción de productos vistosos ó 

público que inciten ó consumo ainda que non sexa para nada necesario (comprar por comprar). Ademáis a vida útil dos productos, como ben dixen anteriormente, limitase de antemán no proceso productivo, chegando incluso a utilización de sustancias tóxicas e perxudiciais para o medio ambiente para asegurar o consumo continuo do mesmo, (comprar, tirar, comprar) sen importar a calidade do artículo, o deterioro ambiental, o consumo descontrolado de materias primas etc.

Ésta política basase no crecemento continuo da economía, a cal, para crecer, é necesario un consumo constante e moitas veces desproporcionado. Éste sistema económico e contrario a posible coexistencia entre o home e a Terra xa que todo neste planeta e limitado, xa sean materias primas, auga, combustibles...

Por se non fora pouco este "modus vivendi" multiplica brutalmente a cantidade de residuos de todo tipo producidos polo home, os cales soen acabar en países do 3º mundo como Ghana, e acabanse combertendo en xigantescos vertedoiros que acollen todo aquelo que o mundo occidental rexeita con graves consecuencias para estas nacións, tanto ecolóxicas como humanitarias.

En xeral, e na miña opinión, este tema non ten máis que aspectos negativos exceptuando a creación de emprego, razón pola que se adoptou tan drástica política económica a principios do siglo XX. Esto non quere decir que o fin xustifique os medios xa que o prezo a pagar sería demasiado alto: O noso fogar.

Imaxe: http://elrincondeyanka.blogspot.com.es/2013/09/por-que-septiembre-es-el-mes-de-la.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter&utm_campaign=Feed:+blog

Comprar, tirar, comprar

Comprar, tirar, comprar é un documental dirixido por Cosima Dannoritzer, no que se explican os fundamentos das economías de mercado da sociedade de  consumo, no modelo económico capitalista e na obsolescencia programada como arma para un crecemento infinito.

A obsolescencia programada crea productos de corta vida para así garantir que se sigan mercando máis e máis ata amorear montóns e montóns de productos inservibles, lixo.

En Comprar, tirar, compra mostranse os inicios da obsolescencia programada, co cartel de bombillas Phoebus, exemplos de grandes empresas que se basean neste método de produción e tamen as grandes consecuencias que ten para o medio ambiente e como convertimos a países do 3º mundo en vertedoiros xigantescos. Como posibles solucións, Serge Latouche propon unha sociedade de decrecemento cun cambio no sistema de produción, mentres outros abogan por non cambiar o sistema senon que cambiar os productos que seguirian a ser de corta vida pero biodegradables.

http://www.melior.is/sites/default/files/articulo/destacado/obsolescencia_programada_01.JPG

Na miña opinióm o documental está moi ben e moi didáctico e é deses que te sensibilizan, pero tamen me parece que non profundizasuficiente no modelo capitalista (non se menciona o xigante asiatico China por exemplo) e como utiliza a obsolescencia programada para non quedar el obsoleto tampouco menciona nada de que a economía controla á política e mentras esto non cambie...

Como conclusión, a cita de Gandhi que sae no documental 

"O mundo e suficientemente grande para satisfacer as necesidades de todos, pero sempre será moi pequeno par satisfacer a avaricia de algúns".

Enlace para ver o documental:

http://www.rtve.es/alacarta/videos/el-documental/documental-comprar-tirar-comprar/1382261/

OBSOLESCENCIA PROGRAMADA

Aínda que non é un tema fácil de tratar penso que a obsolescencia programada ten como único obxetivo alargar máis o ideario capitalista e consumista. Debemos  concienciarnos de que é posíbel e necesario vivir con moito menos e ademáis debemos aprender a reutilizar o que xa temos rachando deste xeito coa cultura de “usar e tirar” que tan interiorizada temos.

De tódolos xeitos son moi consciente de que este “salto evolutivo”  é moi difícil de levar a cabo xa que a sociedade actual sostense grazas a obsolescencia programada.

Obsolescencia programada

  

Obsolescencia Programada...

http://www.forocoches.com/foro/showthread.php?t=1330660&page=3

   Cando escoitamos estos termos, o primeiro que se nos vén á cabeza son os aparatos eléctricos e sobor de todo os electrónicos, as lavadoras nas que fallan os programadores dixitais, os "cassetes" dos coches nos que falla o CD...Sempre xusto despois de que se termine a garantía. ¿Casualidade...? Non tal.

    Non só nos ditos aparatos se basean as grandes multinacionais para aumentar as súas gañancias facendonos gastar en renovar equipos. Tamén en cousas máis sinxelas do día a día atopamos a bendita obsolescencia.
   ¿Quen non mercou unha peza de roupa "boa" e ó pouco tempo estaba descosida, tiraba boliñas ou estaba deformada...? ¿Tedes na casa traxes dos vosos avós ou de vosos pais cando eran novos? Buscadeos e comprobaredes a calidade das costuras e das teas, nin punto de comparación. Aquela roupa sí duraba, seguro que hoxe están aínda coma novos. Eu aínda teño vestidos "vintage" que foron de miña nai cando era moza e están impecables, e outros novos meus que non valen nin para trapos.
 Este ano, o que me está a romper a cabeza, aínda que vos pareza mentira, é un simple crebanoces. Na casa teño algún antigo, de ferro, vellos pero utilizables. Por non danalos merquei un dos novos e duroume dous días.¡Levo tres crebanoces no que vai de ano! Agora fannos con calamina, non con ferro nin aceiro inoxidable, có resultado de que ó minimo esforzo unha das pancas parte ó medio e non ten remedio, non hai soldadura que valla. Remedio, vas mercar outro. Non importa que vaias ós "chinos" ou vaias a unha ferraxería das de toda a vida, é o mesmo crebanoces o que che van vender, a única diferencia é o prezo que has pagar por él.
   Así, tantas e tantas cousas do día a día e que non estamos a ter en conta.
   Outro tema interesante derivado deste é o dos refugallos, sobor de todo os electrodomésticos. Ben, se tí tiras unha cousa porque NON FUNCIONA, cómo se vai entender que se a mandas para Äfrica de "segunda man" vai funcionar...¿Hai acaso un intermediario que se adica a amañar contedores e contedores destes aparellos para mandalos? E, de ser así, ¿non sería mellor volver a poñer eses aparatos á venda, a un menor coste, que votalos ó lixo? Sería unha opción a ter en conta...

  Xa non se trata de facer, coa publicidade, que o consumidor sinta a necesidade de ter cousas ou de telas máis modernas, senón de obligalo a ter que mercalas para beneficio único das grandes empresas.
   Nos tempos de crise que corren, a xente vai aprendendo a "reciclar" e "reutilizar". ¿Vistes a marabilla de bolsos que se fan coas chapas das latas? ¿Os pneumáticos reutilizados como xardineiras nos xardíns? ¿As "xoias" feitas coas cápsulas baleiras do café?... Todo isto axuda a xerar menos lixo e a mellorar a contorna, ó mesmo tempo que é funcional e aforra cartos.

   Ben, amigos e amigas. Son pequenas tonterías que non solucionan o mundo, pero que levan a pensar que todos temos algo que o pode mellorar para deixarlle algo mellor as próximas xeracións.

Imaxe bolso:http://monicasastre.eu/blog/2012/11/17/anillas-de-latas                                                      Imaxerodas:http://decoracion2.com/etiqueta/jardinera/

Imaxe colar: http://www.manualidadesfaciles.es/video-como-hacer-rosas-con-capsulas-de-nespresso/